De Grote Post krijgt dit jaar versterking door stagiair publiekswerking Abby Sinnaeve. Omdat we zelf heel erg uitkijken naar RULE OF THREE van Jan Martens, stuurden we haar naar CAMPO voor een preview.
Mijn ervaring met moderne en hedendaagse dans is vrij beperkt. Toen De Grote Post mij vroeg om voor Gaston naar RULE OF THREE, de nieuwe voorstelling van danser choreograaf Jan Martens, te gaan kijken, twijfelde ik geen seconde.
(c) Phile Deprez
Eerlijk gezegd, ik had nog nooit van deze man gehoord. Tijd voor wat research! Wat blijkt, hij is een krak in zijn vak. Het internet staat vol lovende woorden. Ik ben benieuwd naar hoe ik RULE OF THREE zal ervaren. Finally it’s Thursday, geen klassieke uitgaansavond in Gent maar een avondje cultuur opsnuiven in CAMPO Nieuwpoort. Eerste indruk: veel volk, een gevarieerd publiek, iedereen komt deze voorstelling bekijken vanuit een ander standpunt, vanuit een ander levensritme, maar allemaal met dezelfde gekleurde oordopjes in de hand en een sticker op de borst. Tijdens het wachten horen we een stevige beat uit de zaal komen. De drum stopt, stilte in de zaal, de deuren gaan open, mensen gaan naar binnen. De lichten gaan uit, nog even die kleurrijke oordoppen in de oren steken.
Na een lange stilte, plots, BOEM! Één klank maakt me meteen alert en aandachtig, mijn hartslag slaat van schrik een sprong over, een stevige snelle hartslag … Drummer NAH maakt je meteen bewust van de dagelijkse spanningen die je lichaam ervaart. De beat, die met een danceritme uit de boxen schalt en die mij even doet denken dat ik in een nachtclub zit in plaats van in een theater, bezorgt mij kort een zenuwachtig gevoel. Iedereen ervaart dat gevoel wel eens, tenzij ik een unicum ben?
(c) Phile Deprez
De drumgeluiden worden ondersteund door de korte, moderne routineuze bewegingen van de drie dansers. Stap voor stap, arm na arm, knik na knik … Elk van hen heeft een andere choreografie, maar allen beelden ze, naar mijn mening, hetzelfde uit. De herhalende bewegingen doen mij denken aan de constante sleur van het dagelijkse leven. De automatische piloot waarmee wij elke ochtend opstaan, ons vast patroon doorstaan tot we weer gaan slapen. Maar elke dag blijft op zich ook weer onvoorspelbaar, je lot kan een andere wending nemen, toevallige ontmoetingen op het werk of op de trein. Is het niet fijn als je elke ochtend zou opstaan met de vraag: “Welk verhaal brengt vandaag met zich mee?”
Jan Martens kiest ervoor om verschillende verhalen in het stuk te verwerken en mede dankzij de strakke, technische choreografie en de professionaliteit van Steven Michel, Julien Josse en Courtney Robertson komt het stuk tot zijn recht. Er is een mooi evenwicht tussen het ritme van de muziek en de beweging, maar ook het licht deint mee. Als het moment aanbreekt waarvan ik denk dat het laatste verhaal gedanst is en NAH nog even een explosie aan beats uit zijn drumstel laat komen, ontstaat plots een moment van rust. Stilte. Niets. Geen klank. Geen dans. Geen licht. Rust. De dansers komen terug op scène en laten een heel ander deel van zichzelf zien. Zoekend naar de rust bij de ander. Naar de warmte van de ander. Wat wil Martens hiermee duidelijk maken? Vragen komen in mij op, maar eveneens ook de drang om even te stoppen met denken en gewoon te genieten van de sereniteit en intimiteit waarmee dit stuk wordt afgesloten.
Abby Sinnaeve, stagiair publiekswerking De Grote Post
RULE OF THREE van Jan Martens / GRIP op vrijdag 09.02 > reserveer hier je ticket(s).
DE GROTE BLOG 