Tijdens haar residentie in De Grote Post werkt Kristien De Proost samen met Bwanga PiliPili (actrice, schrijver en regisseur) en Marie Szersnovicz (scenograaf en kostuumontwerper) aan Simon, Garfunkel, my Sister and Me, een politieke theatermusical.
Kristien De Proost (theatermaker en schrijver) speelde in het verleden bij o.a. Toneelhuis, KVS, Campo, Bronks, Transquinquennal, LOD en Hetpaleis. Tussen 2004 en 2017 maakte ze deel uit van de artistieke kern van het Brusselse collectief TRISTERO.
Sinds een paar jaar staat ze onafhankelijk in het kunstenveld en focust ze zich vooral op schrijven en eigen werk. Af en toe speelt ze nog gastrollen in series en films (De twaalf, The Best of Dorien B).
Q & A met Kristien De Proost
Kan kunst de wereld redden?
De vraag van tien miljoen. Ik weet het niet. Als ik het wist, zou ik het zeggen. Wat is kunst? Waar is de wereld? Hoe red je iets? Deze drie vragen alleen al kunnen op ontelbare manieren beantwoord worden. Misschien is dat de kracht van kunst: proberen te laten zien dat niets vast staat, dat alles altijd en overal in beweging is, verschuift en verandert, tot in het oneindige. Dat dingen, ideeën, gedachten veranderen naargelang de richting van waaruit ze worden bekeken, naargelang wie kijkt en waarom. Misschien nodigt kunst uit om te zoeken naar andere invalshoeken. Misschien zoekt kunst contact met het veranderlijke.
Met welke artiest/kunstenaar (al dan niet nog in leven, dichtbij of aan de andere kant van de wereld …) zou je graag eens samenwerken en waarom?
Ik had met wijlen Jules Deelder wel eens graag live zijn Kutgedicht gebracht. En het zou fantastisch zijn mocht George Widener ooit een gigantische kalender maken voor een toekomstig project.
Welk personage uit een kunstwerk (roman, film, theaterstuk, songtekst, schilderij …) zou je graag willen zijn en waarom?
Orlando in het gelijknamige boek van Virginia Woolf: man en vrouw tegelijk zijn en de mogelijkheid krijgen om te ontsnappen aan een beperkende biografie.
Het onderwerp van een portret van Lucian Freud, omwille van het proces van model staan voor een kunstenaar die genadeloos de menselijke ziel ontvelt en toch het mysterie ervan bewaart.
Wat houdt je ’s nachts wakker?
Vaak maakt het dikke deken van de nacht, het stilvallen van het kabaal, mij helderder. Na de drukte in het zwembad van de dag kan je ’s nachts de bodem weer zien door het stilstaande water. Soms ligt daar een glinsterend muntstukje te wachten. Een gezonken zwembril. Een sleutel van een locker. Daar tegenover: als de wind mij wakker maakt, zoals vannacht, slaan mijn hersenen op hol. Ze scrollen zonder relativeringsvermogen door een oneindig duister lijstje, een Facebook-startpagina vol grote en kleine onheilsberichten. De enige remedie is opstaan, licht aansteken de dag beginnen, koppig voort zoeken naar schone lelijkheid, lelijke schoonheid, troost, humor, liefde.
