De komst van Bert Vanden Berghe naar De Grote Post is goed nieuws voor ons, maar niet voor het ongedierte met knaagtandjes in onze kelders (DAT ER NIET IS HÉ).
Omringd door een muur van schoenen beweegt circusartiest Bert Vanden Berghe in zijn nieuwe voorstelling A Sensitive Case behoedzaam door een labyrint van muizenvallen. A Sensitive Case is een project van sculpturen, circusacts, danssolo’s en videokunst dat na drie jaar stilaan in een definitieve plooi valt.
Bert “De etappe in De Grote Post dient als een moment om, naar het eind van de creatie toe, te werken aan de overkoepelende boog van het verhaal binnen de voorstelling.”
Bert Vanden Berghe is een circusartiest die handbalanceren, dans en fysiek tot een specifieke bestaansvorm op scène mengt. Na het volgen van de formation pedagogique aan de Ecole de Cirque de Bruxelles in 2014 begon Bert aan een “gepersonaliseerd artistiek ontwikkelingstraject”.
Hij studeerde verder in de circus- en theaterschool CAU in Granada de, alvorens zijn eigen lichaamstaal in het handbalanceren te verscherpen in Toulouse met de steun van La Grainerie en de LIDO. Daarnaast volgde hij een specialisatie handstand aan het DOCH te Stockolm en zocht hij verschillende dans- en handstandmentoren op om tot eenzelfde doel te komen: een persoonlijke taal en wereld op scène planten.
Q & A met Bert Vanden Berghe
Kan kunst de wereld redden?
Kunst in zijn brede zin ja, in zijn bekrompen zin nee.
Met welke artiest/kunstenaar (al dan niet nog in leven, dichtbij of aan de andere kant van de wereld …) zou je graag eens samenwerken en waarom?
Is dit het moment waarop we David Bowie met een Ouija-bord uitnodigen om terug onder de levenden te komen? Ik zou wel af en toe gebruik willen maken van een zombie-Bowie die me zegt m’n comfort-zone te verlaten of mijn boel te nemen en even naar Berlijn te verhuizen voor een nieuw test-project.
Welk personage uit een kunstwerk (roman, film, theaterstuk, songtekst, schilderij …) zou je graag willen zijn en waarom?
L’enfant sauvage van François Truffaut denk ik. Even geen smartphone, niet scheren, eten met bestek of op een mail een mail noemen. “Nee dank u” zeggen tegen een gedomesticeerd leven en uit het raam ontsnappen richting de bossen.
Wat houdt je ’s nachts wakker?
Naast de ‘min 60 procent’, de klimaatsveranderingen, de popularisatie van angst en vervreemding van elkaar, vooral de onbekwaamheid om te denken aan het evenwicht van het totale organisme dat de wereld is.
