Deze week zijn De Dakbroeders in huis als resident. Onderdakbroeders, dus (sorry not sorry). Ze werken aan hun voorstelling Bloedkriek die begin februari in première gaat. Bloedkriek is een satire waarin het onzichtbaar worden van vrouwen, door het moederschap of door het ouder worden, op de korrel genomen wordt. Een show waarin twee vrouwen elkaar de ketens van het lijf rukken en merken dat ze meer gemeenschappelijk hebben dan eerst gedacht. 

Bloedkriek – v./m. (-en), zeer donkere kersensoort, morel.

Bloedkriek is ontstaan uit de vriendschap tussen actrice Celia Bogaert en scenarist Kathelijn Vervarcke. Kathelijn is leerkracht Nederlands in KA Athena in Oostende, auteur bij Uitgeverij Van Halewyck en dus ook scenarist bij De Dakbroeders. Recent verscheen haar derde young adultroman Sneeuw in september. Als werkende moeder krijgt ze steeds dezelfde vraag naar het hoofd: “Wanneer doe jij dat eigenlijk allemaal?” Onder meer om op deze vraag te antwoorden, schreef ze Bloedkriek. Celia Bogaert is actrice, presentatrice, reporter en master in de rechten. Ze maakt en presenteert programma’s voor verschillende televisiezenders. Daarnaast zijn er nog twee vrouwelijke broeders: decorontwerper en onstuitbare creatieveling Nathalie Nuyttens en de alombekende actrice Loes Van den Heuvel. 

Is er ook een mannelijke dakbroeder? Jawel, huisregisseur Felix van den Broeck.

Q & A met twee Dakbroeders

Kan kunst de wereld redden?

Kathelijn: “Kunst heeft de wereld van gisteren gered in die zin dat we de geschiedenis kennen aan de hand van kunstwerken.”

Celia: “Wij menen dat kunst de wereld van morgen enkel kan redden wanneer het te redden publiek bereikt wordt. Vaak zien wij dat voorstellingen een boodschap brengen waarvan het publiek al doordrongen is. Het is met theater net zoals met vredesmarsen. De mensen die meestappen zijn al pacifisten. We leven steeds meer in de tunnel van onze eigen visies. Kunst kan ons enkel redden als de artiesten ons uit die tunnel duwen. Om daartoe de kracht te hebben, moet de overheid veel meer middelen ter beschikking stellen. Het zou erg goed zijn mocht er een basisinkomen zijn voor kunstenaars.”

Met welke artiest/kunstenaar (al dan niet nog in leven, dichtbij of aan de andere kant van de wereld …) zou je graag eens samenwerken en waarom?

Kathelijn: “Ik zou graag eens een tekst schrijven voor Peter De Graef, al schrijft hij zijn eigen teksten, omdat hij gestalte heeft aan personages waar hij fysiek niet op lijkt. Dat deed hij bijvoorbeeld weergaloos in Walvismuziek.”

Celia: “Geef mij maar Lars Von Trier. Ik vind het geweldig hoe hij zijn acteurs tot het uiterste drijft. Mocht Lars niet meer beschikbaar zijn, dan zijn de gebroeders Dardenne ook prima!”

 Welk personage uit een kunstwerk (roman, film, theaterstuk, songtekst, schilderij …) zou je graag willen zijn en waarom?

Celia en Kathelijn: “Wij zijn de Thelma & Louise van het Vlaamse theater! Thelma and Louise is de ultieme feministische film. De film gaat over veerkracht, over verzet tegen het lot dat voor je weggelegd is.  Toch is het geen zwart-witverhaal en kunnen de twee vrouwelijke hoofdpersonages toch nog van een man houden of voor een man openstaan. We houden ook van de gevatte dialogen in de film.”

Wat houdt je ’s nachts wakker?

Celia: “Ik heb meer ideeën dan tijd om alles te realiseren.”

Kathelijn: “Ik droom letterlijk mijn verhalen. Daar schiet ik dan van wakker en dan spookt het allemaal door mijn hoofd. Vaak lig ik ook te piekeren over wat ik allemaal hoor en zie van mijn leerlingen. Als je zoals ik in een groot atheneum werkt, dan razen de verhalen op je af. De leerlingen leven echt in een moeilijkere tijd dan toen ik jong was. Er zijn steeds minder alternatieven en er is steeds minder tolerantie voor wie anders is, daar komt het op neer.  Daar moet ik dan ook dringend een voorstelling, een boek, een lezing… over maken.”