Echo is de eerste samenwerking tussen het jonge video/theater collectief Post uit Hessdalen en het gitaarkwartet Zwerm.
Post uit Hessdalen werd in 2014 opgericht door circusartiest en cinematograaf Stijn Grupping en theatermaker en scenarist Ine Van Baelen. Het gezelschap realiseert audiovisuele podiumkunstencreaties in samenwerking met verschillende artiesten, op zoek naar een vernieuwende hybride scènetaal. “Een bende ‘uitvinders’ die balanceren op de rand van performance, theater en beeldende kunst.” (Focus Knack), of nog: “Post uit Hessdalen heeft het in zijn genen om dat ongrijpbare licht te zijn waaraan het zijn naam ontleent.” (Liv Laveyne in Circusmagazine).
Zwerm werd opgericht in 2007 en bestaat uit muzikanten Kobe Van Cauwenberghe, Johannes Westendorp, Bruno Nelissen en Toon Callier. Zwerm wordt beschreven in de pers als: “Onacademisch, maar de geest van de experimentele avant-garde hebben ze eigenzinnig en fris vertaald naar het heden” (De Standaard) – “Te down to earth voor de rockwereld, te vrijgevochten voor die van de klassieke muziek, zoekt Zwerm noodgedwongen een eigen terrein op: overal tussenin en nergens thuis. Of althans niet om zich er onderuitgezakt te settelen.” (Koen Van meel, Kwadratuur).
In deze ongrijpbaarheid van stijl of discipline vinden Zwerm en Post uit Hessdalen elkaar.
Echo is de eerste samenwerking tussen het jonge video/theater collectief Post uit Hessdalen en gitaarkwartet Zwerm. Gelijklopend aan hun eigen voorliefdes voor beeld en klank herenigen ze twee mythologische geliefden, Echo en Narcissus, op de scène. Vooral het lot van Echo, die voor eeuwig gedoemd is om haar hartenkreet terug te kaatsen tussen bergen en in diepe dalen, heeft ons geraakt. Het internet heeft ons lot met dat van Echo verbonden: elke stap die we zetten wordt als een binaire code opgeslagen op een server ergens in Bergen, South Carolina of de Stille Oceaan. Onze levens resoneren online op sociale netwerken en in browsegeschiedenis en ons verleden is herroepbaar geworden in duizenden beelden. Onze herinneringen worden steeds meer digitaal, gereduceerd tot eentjes en nullen en opgeborgen op verschillende plaatsen wereldwijd. Precies zoals ons brein zou doen, om bij (hersen)schade niet al onze herinneringen in één keer kwijt te spelen.
In een muzikale en beeldende reis met live muziek van Zwerm en een verrassende video-scenografie willen we het publiek onderdompelen in een intrigerende verzameling van die digitale echo’s.
Tijdens de residentie in De Grote Post werken ze in de eerste plaats aan de video en de scenografie. Ze zullen experimenteren met een speciaal omgebouwde camera die lichtgolven kan opvangen die zich buiten het zichtbare spectrum bevinden, zoals infrarood of warmte.
Q&A met Stijn Grupping en Ine Van Baelen (Post uit Hessdalen)
Wie of wat is jullie grote inspiratiebron?
Een eeuwenoud verhaal van twee geliefden – de Griekse mythe van Echo en Narcissus – en een recent arrest van het Europese Hof van justitie over ‘het recht om vergeten te worden’. Als straf voor haar liederlijkheid wordt de Griekse Echo in stukken uiteen gereten en als pitten uitgestrooid over de gehele aardbol, om vanuit grotten en tussen bergen voor eeuwig antwoord te moeten geven. Onze tegenwoordige virtuele identiteit, die we onnadenkend online hebben gegooid, heeft gelijkaardige consequenties: ook wij blijven willens nillens bestaan, opgeslagen als enen en nullen op één van de miljoenen servers ergens wereldwijd. Onze eigen digitale pitten zullen we nooit meer het zwijgen op kunnen leggen, we kunnen ze niet vernietigen, hooguit verdwijnen ze uit de onmiddellijke zoekresultaten van Google.
Als je jullie creatie/project in een gevoel zou omschrijven, welk zou dat dan zijn?
Zintuiglijke verwondering.
Welk boek/film/muzieknummer leunt nauw bij het thema van jullie residentie aan?
De Ierse fotograaf Richard Mosse maakt in The Infra series prachtig gebruik van infrarood licht. Met een analoge infraroodcamera laat hij het chlorofyl in vegetatie oplichten. Hij volgt met deze camera een groep militairen door het Congolese regenwoud. Alles wat groen is, baadt in een roze-rode gloed. De kleuren contrasteren fel met de conflictueuze situatie die het portretteert.
Ook heel inspirerend is de graphic novel Here van Richard McGuire. Het boek toont op elke bladzijde dezelfde hoek van een kamer met een collage van de gebeurtenissen die er plaatsvinden in een tijdspanne van honderdduizenden jaren, van de tijd van de dinosauriërs tot ver na het einde van de mens. Nergens respecteert McGuire de chronologie van het gebeurde en op die manier schept hij een ontluisterende beeld van hoe verleden, heden en toekomst alleen maar hier en nu bestaan.
Een muzikale theorie die onze fantasie prikkelt is dat de grootte van grotschilderingen in verhouding zou staan met de omvang van de echo in de respectievelijke grot. O.a. in de muziek die Fred Frith componeerde voor de prachtige documentaire Rivers & Tides van Andy Goldsworthy en bij de dub-georiënteerde plaat World Of Echo van Arthur Russel vinden we inspiratie voor hoe we, door het gebruik van reverb en echo effecten, de toeschouwer een erg rijk en soms misleidend ruimtegevoel kunnen geven.
Wat is jullie band met De Grote Post?
We komen niet zo vaak in De Grote Post, vooral tijdens Theater aan Zee, want het is nogal ver van huis. Maar net daarom komen we er zo graag werken: ver weg van de dagelijkse beslommeringen vinden we een intensiteit, concentratie en focus die je niet bereikt als je ’s avonds gewoon naar huis gaat. Liv Laveyne kent het parcours van Post uit Hessdalen een beetje. We vinden het interessant om tijdens de residentie een gesprekspartner te hebben die het werk waar we nu mee bezig zijn, in een groter plaatje kan passen.
In residentie van 08.01 tot en met 21.01.
DE GROTE BLOG 