Wie is Sam Serruys?
Ambitieuze vader van 2 kinderen. Ik studeerde in Tilburg aan de Fontys Hogeschool als muzikant en daarnaast als technisch specialist in de School of Audio Engineering te Rotterdam. Na mijn studies werkte ik o.a. voor les ballets C de la B, Toneelhuis, Needcompany, Ultima Vez, Bl!ndman, Faso Danse Theatre, Marrugeku en TAZ. Ik huppelde de hele wereld rond met gezelschappen en beleefde er onvergetelijke tijden. Helaas bleek toeren nefast in combinatie met opgroeiende kinderen en ging
ik op zoek naar een uitdagende job in de sector, maar dan minder ver van huis. Dus probeer ik nu mijn opgedane ervaringen in De Grote Post te stoppen. Daarnaast, met de weinige tijd die er nog rest, maak ik muziek voor dansvoorstellingen en mix ik o.a. het project Roland & The Deep Blue Sea en Moondog waarin ook collega Serge piano speelt. Momenteel componeer ik muziek voor Marrugeku in Australië en ook voor het dans-project ‘B’ van Koen Augustijnen en Rosalba Torres dat in Charleroi Danse in première gaat.
Wat is jouw specialisatie binnen De Grote Post?
Ik ben technisch coördinator en maak de planning op voor onze vaste en freelance technici. Ik controleer of de geplande voorstellingen technisch haalbaar zijn en of er een financiële repercussie aan gebonden is. Samen met mijn collega’s stel ik een jaarlijks onderhoudsplan op en bewaak ik het technisch budget. Het voornaamste is de sfeer in ons team optimaal houden, door te praten maar vooral veel te luisteren. Ik ben mijn collega’s technici zeer dankbaar want de sfeer zit goed en er is een echte vriendschapsband ontstaan doorheen de jaren. Verder doe ik samen met collega Serge het management van de opnamestudio.
Als je terugblikt op 5 jaar De Grote Post, welk moment komt dan als eerste bij je op?
De opening van het cultuurcentrum. In een maand tijd moest het gebouw operationeel gemaakt worden. Dag en nacht hebben we gewerkt. De renovatiewerken waren niet op tijd klaar. Ik herinner me dat we voor de eerste voorstelling wel 15 keer de zaal hebben moeten poetsen omdat er op ieder moment bouwstof binnenkwam. Slechts 3 dagen voor de eerste voorstelling was het technisch materiaal aangekomen en moest alles nog geïnstalleerd worden. Het is ons gelukt. We waren allemaal stikkapot en na de eerste voorstelling euforisch, al beseften we dat er nog een heel lange weg te gaan was. Hoewel dit een onvergetelijke ervaring was, wil ik ze niet nog eens meemaken!
Als je vooruitblikt, welk moment zal een uitblinker zijn in de volgende 5 jaar?
De grootste uitblinker zou zijn dat de telefooncentrale van Belgacom die op onze scène staat, eindelijk weg zou zijn. Ongelofelijk dat die er nog steeds is. Oorspronkelijk zou die binnen de 5 jaar weg zijn, maar nu spreekt niemand buiten De Grote Post er nog over, wat ontzettend jammer is. Die kast (wij noemen hem ‘de puist’) zorgt ervoor dat we 4 meter diepte verliezen en dit heeft enorm veel technische nadelen. Graag zie ik het cultuurcentrum binnen 5 jaar als een plek waarin iedere cultuurliefhebber zich thuis voelt. Een huis dat mee evolueert met de tijd en mee is op vlak van innovatie. Een visie en beleidsplan op lange termijn is essentieel.
Met welke internationale artiest zou je wel eens willen samenwerken?
Ik ben heel blij met de internationale artiesten waarmee ik nu al heb mogen samenwerken, maar een samenwerking met Tom Waits of Nick Cave zou mij toch wat klamme handjes bezorgen.
Bron: UiTmagazine, december – Kim Schoutetens
